چه لحظه زیبایی است خاموشی را بحرف در آوردن و درد دلهای نهان را آشکارا شنیدن.
زندگی با تمام ناملایماتش چقدر زیباست، وقتی که با تو هستم با تو که همدرد منی، همفکر منی. و واقعا جزئی از اعضای جسم منی، دوستت دارم، خواهیم بود و خواهیم ماند و به همه خواهیم گفت که: پر شکسته پریدن هنر ماست.
وقتی باجان ودل به حرف دل همنوعم گوش میکنم و از ته دل، حرفهایش را درک میکنم، لحظه را بهترین لحظه عمرم میدانم.
دوست دارم بگویم تا بگوید. دوست دارم بشنوم تا بشنود. و در آخر درک کنم تا درکم کند. چه لحظه زیبایی است خاموشی را به حرف درآوردن. چه لحظه زیبایی است درد دلهای نهان را آشکارا شنیدن و در آخر چه زیباست باتوبودن.
واقعا من تو این نوشته هات موندم. نمی دونم چطوری عنوان کنم، اما خیلی قشنگه!
من تمام نوشته هات را چندین بار خوندم و روی تک تک کلماتش فکر می کنم و باز هم دلم می خواد که بخونمشون، و با هر بار خوندن مشتاق تر میشم.
پایدار باشی
بسیار الی و پر معناست .
متل خوابه نوشته هات هر کس میتونه با صلیقه ی خودش
اونا رو معنی کنه.