خدایا !
محتاجم مکن که تهمت به کسی بزنم، زیرا تهمت، خیانت ظالمانهای است.
ارشادم کن که بیانصافی نکنم، زیرا کسی که انصاف ندارد شرف ندارد.
راهنمایم باش تا حق کسی را ضایع نکنم، که بیاحترامی به یک انسان، همانا کفر خدای بزرگ است.
مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات ده، تا حقایق وجود را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم.
ای دوست ، ای مهربان ، ای یار، ای خدا ! مراچه می شود. چه شوقی است دراندرون دلم که مرا به سوی تو می خواند. مرغ دلم هوای پریدن درسر دارد و طاقت آن ندارد که لحظه ای را بی یاد حضرت دوست سرکند. بی قرار و آشفته ام .
ای یار ! ای زیباترین مونس ! مرا آنی کمتراز آنی به خودم وامگذار.
دراندرون من خسته دل ، آوایی است که به یاد تو می نوازد . درنغمه طرب انگیز و شورانگیز زندگی ، این شوق وصال تو هست که ، راهها را بر من هموار می سازد.
مرا چه می شود امشب !!!!!!!!!! که آسمان چشمانم بارانی است . و آسمان دلم شهاب باران . به کجا بگریزم ای دوست ، ای زیباترین . به هرطرف که می نگرم تورا می بینم. درتمام دلتنگیهایم تو را می یابم . همه راههای زندگی ام به سوی تو ختم می شود. با نام توست که آرامش می یابم . شوق وصال تواست که فراق را برمن هموار می سازد. نگاه مهربان توست که شور زندگی را به من هدیه می نماید . دستان مهربان توست که مرا چنان کودکی به دنبال خود می کشد. به خودم می نگرم وبه سالهایی که پشت سرنهاده ام درتمامی راهها حضورتو ، ادامه مسیررابرایم هموارکرده است . این همه مهربانی ؟؟؟؟؟ این همه لطف ؟؟؟؟؟ من درازای این همه محبتت چه برایت آورده ام !!!!!
کاش من نیزچون خورشید بودم. خورشید سوزان که حیات را ، برای همه هستی ، به ارمغان می آورد. من چه خوشبختم که زیبارو و مهربانی چون تورا دارم . هرصبح با خنده زیبای توست که چشمانم را به سوی هرچه لطف است می گشایم و تویی که بوسه های مهرت را به سوی من می بارانی . من دم گرم تو را آن هنگام که برلبهایم بوسه می زند ، حس میکنم.
کیست که تا این حد بتواند بامن مهربان باشد ؟ کیست که تا این حد بتواند به من نزدیک باشد ؟ حتی نزدیکترازخودبه خود!
پنجره نگاهم را به هرسمت که می گشایم تورا می یابم . تورا می ستایم . من عشق تورا ، با تمام نیازی که دارم به تومی ستایم ...............
مرا بازگردان ! مرا ای به پایان رسانیده آغاز گردان
خدایا !
چه هدیه ای می توانم به درگاهت پیشکش کنم ؟ تمام هستی ام کافی نیست . معشوق در قلبم می جوشد و از چشمانم می بارد.حلقه گلی از اشکهایم برایت خواهم آورد که هر قطره آن نجوا می کند "معبودم!قلبم از عشق تو شکسته است.در بی کران عشقت خود را از یاد می برم و هیچ می شوم هیچ... ."
بخوان مارا ، منم پروردگارت ، خالقت ازذره ای ناچیز.
صدایم کن مرا ، آموزگارقادرخود را.
قلم را، علم را، من هدیه ات کردم . بخوان مارا، منم معشوق زیبایت ، منم نزدیک ترازتوبه تو. اینک صدایم کن . رها کن غیرما را ، سوی ما باز آ . منم پروردگار پاک بی همتا.
منم زیبا که زیبا بنده ام را دوست می دارم .
توبگشا گوش دل ، پروردگارت با تو می گوید : ( تورا دربیکران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم کرد) .
بساط روزی خودرا به من بسپار.رها کن غصه ی یک لقمه نان وآب فردا را.
تو راه بندگی طی کن عزیزا .من خدایی خوب می دانم .
تودعوت کن مرا برخود به اشکی ، میهمانم کن. که من چشمان اشک آلوده ات را دوست می دارم.
طلب کن خالق خودرا . بجو مارا ، توخواهی یافت. که عاشق می شوی برما وعاشق می شوم برتو . که وصل عاشق ومعشوق هم ( آهسته می گویم ) خدایی عالمی دارد!
قسم بر عاشقان پاک وبا ایمان ، قسم بر اسب های خسته درمیدان ، تورا دربهترین اوقات آوردم .قسم برعصرروشن ، تکیه کن برمن . قسم بر روز هنگامی که عالم را بگیرد نور. قسم براختران روشن اما دور، رهایت من نخواهم کرد.
بخوان ما را ، تو بگشا لب ، توغیراز ما ،خدای دیگری داری ؟
رها کن غیر ما را آشتی کن با خدای خود.
توغیرازما چه می جویی ؟
تو با هرکس به جزباما چه می گویی ؟
وتو بی من چه داری ؟هیچ !
بگو با ما چه کم داری عزیزم ؟هیچ !
هزاران کهکشان وکوه ودریا را و خورشید و نور و هستی را، برای جلوه ی خود آفریدم. ولی وقتی تورا من آفریدم ، برخودم احسنت می گفتم.
تویی زیباترازخورشید زیبا . تویی والاترین مهمان دنیایم ، که دنیا بی تو، چیزی چون تو را کم داشت ، تو ای انسان ، نمی خواهی چرا ما را؟
مگر آیا کسی هم با خدایش قهرمی گردد؟
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی ، ببینم من تورا ازدرگهم راندم ؟
اگرخواندی مرا درروزگارسختی ات اما ، به روزشادی ات یک لحظه هم ، یادم نمی کردی ، به رویت ، بنده ام من هیچ آوردم ؟
رها کن آن خدای دور! آن نامهربان معبود! آن خالق خیالی خود را.
این منم ، پروردگارمهربانت ، خالقت . اینک صدایم کن مرا با قطره اشکی .
به پیش آور دودست خالی خود را. با زبان بسته ات کاری ندارم . لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم.
بگو ، جزمن کسی دیگر نمی فهمد.
به نجوایی صدایم کن . بدآن آغوش من بازاست . برای درک آغوشم ، یک قدم بردار. باقی گام ها بامن .