یادگاری ازبهشت

خدایا!!!!!!!

من گمشده ی دریای متلاطم روزگارم وتو بزرگواری ... پس ای خدا هیچ می دانی که بزرگوارآن است که ، گمشده ای  را به مقصد برساند؟

تا ابد محتاج یاری تو....رحمت تو....توجه تو....عشق تو....گذشت تو....عفوتو....و دریک کلام محتاج توام /

 

ای یگانه ترین .. ای یکتاترین مونس همه انسانها .. ای خدا !  که هزارویک اسم داری  و من ازآن همه اسم  " لطیف " را دوست تر می دارم‌ که‌ یادی از ابر و ابریشم‌ و عشق‌ اند .

خوب‌ یادم‌ هست‌ از بهشت‌ که‌ آمدم ، تنم‌ از نور بود و پَر و بالم‌ از نسیم . بس‌ که‌ لطیف‌ بودم ، توی‌ مشت‌ دنیا جا نمی‌شدم .

اما خدایا زمین‌ تیره‌ ، کدر ، سفت‌  و سخت  بود ودامنم‌ به‌ سختی‌اش‌ گرفت‌ و دستم‌ به‌ تیرگی‌اش‌ ، آغشته‌ شد. و من‌ هر روز قطره‌ قطره‌ تیره‌تر شدم‌ و ذره ‌ذره‌ سخت‌ تر.من‌ سنگ‌ شدم‌ و سد‌ و دیوار .

دیگر نور از من‌ نمی‌گذرد ، دیگر آب‌ از من‌ عبور نمی‌کند ، روح‌ در من‌ روان‌ نیست‌ و جان‌ جریان‌ ندارد.
حالا تنها یادگاری‌ام‌ از بهشت‌ و از لطافتش
، چند قطره‌ اشک‌ است‌ که‌ گوشه‌ دلم‌ پنهانش‌ کرده‌ام ، گریه‌ نمی‌کنم‌ تا تمام‌ نشود ، می‌ترسم‌ بعد از آن‌ از چشم‌هایم‌ سنگ‌ ریزه‌ ببارد.
یا لطیف ! این‌ رسم‌ دنیاست‌ که‌ اشک‌ سنگ ‌ریزه‌ شود و روح‌ سنگ‌ و صخره ؟

این‌ رسم‌ دنیاست‌ که‌ شیشه‌ها بشکند و دل‌های‌ نازک‌ شرحه‌ شرحه‌ شود ؟
وقتی‌ تیره‌ایم
، وقتی‌ سراپا کدریم ، به‌ چشم‌ می‌آییم‌ و دیده‌ می‌شویم ، اما لطافت‌ که‌ از حد بگذرد ، ناپدید می‌شود


یا لطیف ! کاشکی‌ دوباره‌ مشتی ، تنها مشتی‌ از لطافتت‌ را به‌ من‌ می‌بخشیدی‌ یا می‌چکیدم‌ و می‌وزیدم‌ و ناپدید می‌شدم ، مثل‌ هوا که‌ ناپدید است ، مثل‌ خودت‌ که‌ ناپیدایی ...

یا لطیف ! مشتی ، تنها مشتی‌ از لطافتت‌ را به‌ من‌ ببخش .

تکرارقصه های آلاله های سرخ ....

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین

و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین 

 

 

باردیگر محرم از راه می رسد... و دوباره باد صبا ،  عطر حسینی در دلها می دمد .  فصل تبسم تلخ خاک خونین و اشک فرا می رسد .

ماه ، ماه ایثار و عشق و فریاد ... ماه آمیختن عشق با خون ...

 دوباره نمایش ماندگار عاشورا تکرار می شود ... و باز افتخار شیعیان برای داشتن سالاری چون ابا عبدالله(ع)...

دوباره بغضی عجیب بر سینه ها سنگینی می کند و داغی که در دل امانت است و هیچگاه به سردی نمی گراید...

دوباره شهر سیاه پوش می شود ...آنچنان سیاهی که غرق در نور و سپیدی است و براستی که بالاتر از آن برایش رنگی نیست...

دوباره صدای ضجه کودکان آزرده از درد ... درد تشنگی و فراق پدر...

دوباره رنجهای نهفته و زخمهای دل خیمه سوختگان...

دوباره تکرار قصه آلاله های سرخ و تکرار خاطره ای که هرگز کهنه نخواهد شد ...

خاطره قهرمانی بزرگ جوانمردی جوان بی دست بامشک آب بر دهان ، با لبی تشنه ، سقا برای کودکان کربلا...

خاطره مردانگی عمویی چون ماه... عموی تشنه ای که سقا بود...

و السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین(ع)... 

 

سلام بر محرم و عاشورا... سلام بر حسین(ع)... سلام بر دستان بریده جوانمرد کربلا... سلام برخیمه های سوخته... سلام بر کودکان مانده در عطش... سلام بر  دلتنگی های زینب(س)... سلام بر ندای ماندگار   

 

" هل من ناصر ینصرنی"   

 

سلام بر غصه صاحب الزمان(عج)، بر شال ماتم مهدی (عج) سلام