به درخت ها بنگر ! در زمین ریشه دارند، اما سر به آسمان گرفته اند و هیچگاه نمی پرسند چرا!
ای کبوتر سینه سرخ ، بخوان . چرا که راز ابدیت در ترانه ات نهفته است .
ای کاش مثل تو بودم ، همچون روحی سبکبال بر فراز دره ها ، و نور را همچون می
از جامهای آسمانی به کام خود می ریختم.
ای کاش همچون تو بودم ، معصوم وخوشنود و شادمان ، به آینده نظر نمی کردم و گذشته را از یاد می بردم .
ای کاش مثل توبودم ، همچون اندیشه ای شناور بر فراز زمین ، و نغمه های خود را در
میان جنگل و آسمان می افشاندم .
و باد ، بالهایم را می افشاند تا به لباس شبنم زینت یابد.
ای سینه سرخ ، آواز بخوان و پریشانی مرا پراکنده ساز.
من به ندای درون تو که در گوش جان من می خواند ، گوش فرا می دهم.
|