عاشقانه با خدا

خداوندا !

تنها تو را مى پرستم چرا که در بى کس ترین لحظه هایم وجود تو را به خوبى احساس کرده ام و به خوبى مى دانم هرگز برگى فرو نمى ریزد مگر به اراده تو! و با طمانینه قلبى ،فریاد مى زنم و به جهانیان مى گویم که زیباترین خوشبختى در پناه خداوند مهربان است . مهربانى که زیباست و زیباییها را دوست دارد و تمام زیباییها انعکاس زیبایى اوست .

وقتی نوای ملکوتی اذان ازگلدسته های سَََر به فلک کشیده درکوچه های شهر، طنین انداز می شود ، گویی که بوی بهشت ، مشمامم را می نوازد و مرا آماده می سازد برای زیباترین لحظه،  تا دراین دنیای پر زرق وبرق ، به دوراز دلبستگی های خاکی لحظه ای دل به آسمان ، به آفتاب  ، به نور و روشنی بسپارم . می روم تا درحریم ملکوتی یار ، چند رکعت نماز عشق بگذارم . می روم تا ازدریای نیایش کاسه ای شبنم عشق بنوشم .

نیتی زلال می کنم ومی گویم :

                                       خدایا !  به من حضورقلب عطا فرما تا درحصار خاکی دنیا ، زنجیر خود پرستی و گمراهی دست و پای ایمانم را نبندد و آنقدر بر دل تاریک من نور معرفت بتاباند تا هرگاه نوای دلنشین اذان را شنیدم ، نه از روی عادت ، بلکه از روی عشق و دلدادگی رو به درگاهت آورم و با تو عاشقانه به گفتگو بنشینم . آنگاه با دلی سرشار ازحضور برمی خیزم . آب برچهره روح عطشانم می ریزم ، رو به قبله نیاز می نشینم تا گلی ازگلستان توحید بچینم . شور اشتیاق در دلم موج می زند. با دلی سرشارازیقین ، قامت عشق می بندم  « قدقامت الصلواة » همه وجودم ازعشق متبلور می شود.« الله اکبر» جلال وجبروتش هیاهویی بردلم می اندازد . « بسم الله الرحمن الرحیم » به نام خداوند بخشاینده و مهربان . خداوند بخشنده و دستگیر.  کریم خطابخش وپوزش پذیر. « الحمدلله رب العالمین » ستایش خدایی را که پروردگارجهانیان است . خدایی اکبر واعظم ، خدای عالم وآدم . خدایی که عالم را درهفت روز آفرید و ازروح خود درضمیرانسان دمید . ستایش خدایی را که برصفحه خاک نقش جنگل و دریا ، کوه و صحرا را کشید. خدایی که همه هستی ازاوست . « الرحمن الرحیم» خداوند بخشاینده و مهربان . خداوندی که همه عالمیان ، اغنیا و ضعیفان ، ازدریای لطف بیکرانش می نوشند و سیراب می شوند . « مالک یوم الدین » پروردگاری که پادشاه روز جزاست ، روز سرنوشت ، روز رستاخیزاست . روزی که انسان نامه به دست ، رو به درگاه ربوبیت دوست می ایستد تا آنچه را که درمزرعه اعمال خویش کاشته است برداشت کند. خواه خوشه های طلایی ثواب ، خواه خارهای گناه ؛

پروردگارمن ! پرستش توست که ما را از باتلاق منیت رها می سازد. خدایا ! تنها در زیرآسمان یکتا پرستی توست که می توانیم با بال وپری به وسعت پرواز ، تا سمت عزت و آزادگی ، اوج بگیریم . الهی ! تنها تو را می پرستیم که تلاوت نامت آرامش قلب هاست ، الابذکرالله تطمئن القلوب.

«  اهدنا الصراط المستقیم » ای رب جهانیان ! ما را به راه راست هدایت فرما . مگذار که درکویرجهالت سرگردان شویم . ای مهربانترین مهربانان ! ازتو می خواهیم در کوچه های غفلت ، چراغ « صراط المستقیم »  را روشنی بخش راهمان سازی تا به مقصد رستگاری رهسپار شویم .  الهی ! « صراط الذین انعمت علیهم غیرالمغضوب علیهم ولاالضالین » ای امیدنا امیدان ! ازتو می خواهیم راه کسانی را به ما نشان دهی که به آنان نعمت عطا کردی ، همانانی که نه درخورخشم اند و نه گمراهان .

ای کریم ودستگیر ، دست مارا بگیر و ما را ازشب ظلمانی « امّّاره » به صبح روشن « مطمئنه » هدایت فرما . ای خطا پوش ! اگر چه درکوچه های خاکی دنیا راه بهشت را گم کرده ایم . اگرچه خطاکاریم و رو سیاه با کوله باری ازگناه ، به سوی تو آماده ایم ، اما :

دارم امید عاطفتی ازجناب دوست           کردم جنایتی و امیدم به عفواوست