ای ضامن آهو ، ای امام رضایی که حضور درحرم ات، آرامش دل همگانه. می دونی هر وقت که خورشید ، کفاف دلم رو نده، با اون ضریح بارونیت دل خوش می کنم . دل به این پنجره آسمونی که آبی ترین مشرق هستی در آستان عزیزش جاریه .
"وقتی که خورشید کفاف دل رو نده"، می یام به این ملکوت آباد خیس ، با کبوترهای خیس ، با آوازی خیس و با کلماتی خیس تر ، می یآم تا به رسم امانت ، دلی را که ندارم به بارون بسپارم. . .
"هر وقت خورشید کفاف دلم رو نده" منتظر می مونم تا به نور اقتدا کنم ، زیارت نامه رو، به غزل بسپارم تا بدون اونکه بخوام به فردا برسم . از بارگاه ملکوتی و نورا نی هشتمین اتفاق زلال هستی رخصت بگیرم و دوباره برای عرض ارادت و خاکساری بیام به حرمت امام هشتم .
دوباره می یام تا در رواق دل های بارونی، زیارت نامه شوق بخونم . دوباره می یآم تا مثل همیشه، اسیر مهربونی امام رضا (علیه السلام) بمونم . دوباره می یآم تا دخیل ببندم دل ووجودم رو به حرمت امام هشتم . امامی که با غروب روزها و روزمرگی های ما هیچوقت تموم نمیشه و پهنای آفتابش ،تا غروب جهان ابدیه. و حالاکه به تولد بزرگ مولایمان علی بن موسی الرضا (علیه السلام) نزدیک می شیم .
از امام هشتم (علیه السلام) بخواهیم که گوشه چشمی به عاشقانش وارادتمندانش داشته باشه .
وقتی که خورشید کفاف دلمان را ندهد . . .
سلام گرامیترین!
بابت مطالب زیبایت ممنونم انشاء الله خدا قسمت کنه به پابوس آقا مشرف بشی برای ما هم دعا کنی تا دست ما فقرا هم بگیره تا شابد حداقل دعای خیر شما برای ما کارساز بشه و آقا ما رو بطلبه.
یاعلی
سلام
وب زیبایی داری
وقتی آدم واد میشه یه جوری میشه
امیدوارم که همه به چیزی که میخوان برسن
دوست داشتی بیا