کبوترسینه سرخ

به درخت ها بنگر ! در زمین ریشه دارند، اما سر به آسمان گرفته اند و هیچگاه نمی پرسند چرا!

ای کبوتر سینه سرخ ، بخوان . چرا که راز ابدیت در ترانه ات نهفته است .

ای کاش مثل تو بودم ، همچون روحی سبکبال بر فراز دره ها ، و نور را همچون می

از جامهای آسمانی به کام خود می ریختم.

ای کاش همچون تو بودم ، معصوم وخوشنود و شادمان ، به آینده نظر نمی کردم و گذشته را از یاد می بردم .

ای کاش مثل توبودم ، همچون اندیشه ای شناور بر فراز زمین ، و نغمه های خود را در

میان جنگل و آسمان می افشاندم .

و باد ، بالهایم را می افشاند تا به لباس شبنم زینت یابد.

ای سینه سرخ ، آواز بخوان و پریشانی مرا پراکنده ساز.

من به ندای درون تو که در گوش جان من می خواند ، گوش فرا می دهم.