به راستی در محضر عشق چه زیبا میتوان باهم بود، بی آنکه یکدیگر را دیده باشیم، در محضر عشق میتوان از سپیدی آینده گفت و به میهمانی باران رفت. در محضر عشق میتوان تا معبدی دور سفر کرد. تا آنجا که دستها سبز می شوند و دلها به یاد رزهای خوشرنگ باغ پر می گیرد، تا آنجا که عطر گل سرخ تا فراسوی عشق می پیچد و اینک کلمات و واژه ها مرا چه زیبا با پائیز واژه ها پیوند می دهند بگونه ایی که دیروز رنگی و امروز رنگی دگر ...، آن هنگام که احساس میکنی در ابدی ترین لحظه ها ایستاده ایی و دوستان را، آنها که دل در گرو مهرشان داری به مثال ستارگانی می پنداری و چنان احساس میکنی که هرگز، زمانی که پایانش راهیچوقت لمس و احساس نخواهی کرد، رهایت کنند و آن هم مانند زمان آشنایی تولدی دوباره است و بریدن ازخود و پرکشیدن، رسیدن و همخانه خدا شدن ...
باز هم ماه است و دل، باز هم من هستم و قلم و باز رازهایی که عریانند و در بر هیچ لباسی از کلمه نمی گنجند. بازدلی است پر از حضور خدا.
عشق را بازیــچه وحکایــت نیست |
در ره عاشقی، شکایت نیست |
حسن معشوق را چو نیست کران |
درد عشـــاق را نهایــــت نیست |
سلام عزیز
بسیار قلم خوبی داری؛نعمتی که من از آن بی بهرم
امیدوارم بازم بهم سر بزنی و خوشحالم کنی.بازم منتظر مطالب شیوات هستم
مثل همیشه دلتنگی به سراغم می آید
ومن دنبال واژه ای می گردم
بی آنکه بدانم آیا این واژه ها
کاری برایم می کنند همه را ردیف می کنم
اما همیشه شعری نا تمام
برایم باقی می ماند.......................
خیلی الی بود واقعا خوب مینویسی .
افرین به این ژشتکار ادامه بده
امیدوارم که دلت همیشه سرشار از عشق به خدا باشه.
خودت میدونی چی مخوام بگم پس نمینویسم تا ...
ارزوی پیروزی و موفیت جاودانه برات دارم.
تا بعد به پروردگار یکتا میسپارمت.